Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το Δημόσιο-Paradise Papers -Αλλαγή φρουράς στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.

Η εκπομπή Leaders είναι η μοναδική εκπομπή του Star Web Tv, η οποία ασχολείται με την έννοια της ηγεσίας και των στρατηγικών επιλογών σε όλο το φάσμα των πολιτικών, των κοινωνικών και των οικονομικών εξελίξεων.

Στην εκπομπή που προβλήθηκε την Δευτέρα 13.11.2017:

- Ο σύμβουλος Δημοσίου Τομέα του Κυριάκου Μητσοτάκη ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ αποκαλύπτει τις πραγματικές προθέσεις της Νέας Δημοκρατίας για τις απολύσεις στον ευρύτερο δημόσιο τομέα.
 - Ο Διδάκτωρ Νομικής και υποψήφιος πρόεδρος του ΔΣΑ ΘΕΜΗΣ ΣΟΦΟΣ ανοίγει τον φάκελο των Paradise Papers και των offshore εταιριών με κατόχους πλούσιους Ελληνες.
 -Η δημοσιογράφος του STAR ΤΑΣΟΥΛΑ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ "φωτίζει" την αλλαγή φρουράς στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής.

Στην παρουσίαση και την επιμέλεια της εκπομπής, ο αρχισυντάκτης του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Star Ηλίας Παπανικολάου. Η ομάδα αποτελείται από την αρχισυντάκτρια της εκπομπής Τασούλα Παπανικολάου, τον υπεύθυνο της εκπομπής Νίκο Σκαρή, τον σκηνοθέτη Θανάση Νικολαϊδη και τον τεχνικό υπεύθυνο Βασίλη Παπαϊωάννου.

Επικοινωνία: leaders@star.gr, Facebook: Leaders



Ο Λεωνίδας Χριστόπουλος είναι 34 χρονών, απόφοιτος του Παντείου, με μεταπτυχιακό από το Warwick στη Διεθνή Πολιτική Οικονομία. Σπούδασε στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, και έχει περάσει από διάφορες θέσεις σε διάφορες εσχατιές του ελληνικού Δημόσιου τομέα. Συναντηθήκαμε σε καφέ της πλατείας Συντάγματος, δίπλα στο Υπουργείο Ανάπτυξης όπου δουλεύει σήμερα, και μιλήσαμε για διάφορα πράγματα, συμπεριλαμβανομένου του έργου καταγραφής της γραφειοκρατίας σύμφωνα με το Ολλανδικό μοντέλο, στο οποίο συμμετείχε. Η αποπάνω παρομοίωση, την οποία βρήκα ευφυή, αναφέρεται στη θητεία του στη Γενική Γραμματεία Ενέργειας του Υπουργείου Ανάπτυξης, όπου πήγε στις Αρχές του 2007.
“Ήταν μια κλασική δημοσιοϋπαλληλική θέση, έβγαζα εντολές πληρωμής για αυτούς που χρηματοδοτούνταν από το ΕΣΠΑ”, λέει. “Πήγαινα επτάμιση ώρες την ημέρα, και τις μισές δεν είχα αντικείμενο. Υπήρχε καλό προσωπικό εκεί, ήταν μια υπηρεσία που βασίζεται πολύ σε μηχανικούς. Αλλά υπήρχαν και άλλοι, οι άνθρωποι που δεν μπορούν να χειριστούν έναν υπολογιστή, και γι’ αυτό σε βλέπουν σαν απειλή”.
Αυτό που δεν μπορούσα να καταλάβω είναι το εξής: Ο Λεωνίδας Χριστόπουλος είναι ένας μορφωμένος άνθρωπος, είχε τα πτυχία του, τις προοπτικές του, και ήθελε να γίνει δημόσιος υπάλληλος. Αυτό δεν το χωράει ο νους μου -και μετά τις συζητήσεις μας, εξακολουθώ να μην το καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά. Βέβαια, πολλά πράγματα δεν καταλαβαίνω. Ας πούμε, κάποιοι πάνε με τη θέλησή τους και γίνονται διαιτητές. Οι άνθρωποι είναι περίπλοκα όντα.
Ο Χριστόπουλος ξεκίνησε την καριέρα του ως άμισθος εθελοντής -ναι, σωστά διαβάζεις- στη Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας, η οποία στεγάζεται σε ένα παλιό κτίριο δίπλα στον Πύργο Αθηνών. Ήταν ένα περιβάλλον τυπικό για το δημόσιο -φάκελοι στοιβαγμένοι σε ράφια, φοριαμοί στους διαδρόμους, παλιά γραφεία-, αλλά ήταν στελεχωμένη αποκλειστικά με νέο, μορφωμένο προσωπικό. “Μου άρεσε”, λέει ο Χριστόπουλος. “Δεν ξέρω πώς θα σου φανεί, αλλά κατάλαβα ότι θέλω να κάνω καριέρα στο δημόσιο. Θεωρούσα ότι ενδεχομένως υπάρχουν εκεί ευκαιρίες να προχωρήσεις και να κάνεις πράγματα. Δεν είχα πολύ καθαρή εικόνα, το ομολογώ. Αλλά από όσο είχα δει, το αντικείμενο μου άρεσε”.
Στη συνέχεια ο Χριστόπουλος μπήκε στη Σχολή Δημόσιας Διοίκησης, μια σχολή ιδιαίτερη, που δεν ανήκει σε Πανεπιστήμιο, αλλά είναι αυτόνομη. Ιδρύθηκε το 1983 στα πρότυπα της Γαλλικής École nationale d'administration με σκοπό να βγάζει στελέχη ικανά να δουλέψουν στη διοίκηση του κράτους. “Είναι πολύ δύσκολη σχολή”, λέει. “Έχει μαθήματα πολύ απαιτητικά, κάποια από τα οποία -θέματα δικαίου, ευρωπαϊκά- δυσκολεύουν φοιτητές που προέρχονται από σπουδές θετικής κατεύθυνσης”. Η φοίτηση στη σχολή είναι διετής, με υποχρεωτική παρακολούθηση. Όλοι οι φοιτητές είναι κάτοχοι πανεπιστημιακών πτυχίων ή και μάστερ. Και η φοίτηση εκεί ήταν που έκανε το Λεωνίδα Χριστόπουλο να ερωτευτεί τη Δημόσια Διοίκηση. “Η σχολή προωθεί τον πειραματισμό και την καινοτομία”, λέει. “Μάθαμε εκεί ότι με τη χρήση τεχνολογιών και εργαλείων μπορούμε να προωθήσουμε αλλαγές. Θεωρώ αυτό τον κόσμο μαγικό, το να σχεδιάζω δράσεις και πολιτικές, να συγκεντρώνω τα δεδομένα, να βλέπω πως τα κάνουν οι ξένοι, να μελετώ τα best practices και να υλοποιώ καινοτομίες”.
Αμέσως μετά το μαγικό κόσμο της σχολής (απ’ όπου αποφοίτησε πέμπτος), διορίστηκε στη ΓΓ Ενέργειας, όπου τα πράγματα δεν ήταν καθόλου μαγικά, και από εκεί προσπάθησε να βρει τρόπο να μετατεθεί αλλού. “Δεν είναι καθόλου εύκολο”, μου είπε. “Υπάρχει η νοοτροπία πως αν διοριστείς κάπου, εκεί πρέπει να μείνεις μέχρι τη σύνταξη. Στο δημόσιο δεν υπάρχει καθόλου η κουλτούρα της κινητικότητας”. Τα κατάφερε χάρη σε έναν καθηγητή του από τη σχολή, που στελέχωνε μια ειδική υπηρεσία του ΕΣΠΑ, την οποία θα δούμε και παρακάτω. “Η υπηρεσία αυτή κάνει πολύ ενδιαφέρουσα δουλειά”, μου είπε. “Διαχειρίζεται δράσεις του επιχειρησιακού προγράμματος διοικητικής μεταρρύθμισης του ΕΣΠΑ, δηλαδή ό,τι έχει να κάνει με τον επανασχεδιασμό της λειτουργίας του κράτους”. Οπότε μία από τις δράσεις που ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας τα στελέχη της συγκεκριμένης υπηρεσίας (ξεκίνησαν από πέντε, αργότερα αυξήθηκαν σε αριθμό, σχεδόν όλοι απόφοιτοι της Σχολής Δημόσιας Διοίκησης), ήταν να εφαρμόσουν το Ολλανδικό μοντέλο για τη μέτρηση του κόστους της γραφειοκρατίας και στην Ελλάδα.
“Το εργαλείο αυτό λέγεται “Τυποποιημένο Μοντέλο Κόστους””, μου εξήγησε ο Χριστόπουλος, “και χρησιμεύει για τη μέτρηση των διοικητικών βαρών, δηλαδή του κόστους της γραφειοκρατίας για τις επιχειρήσεις. Η δουλειά μας ήταν να εμβαθύνουμε στις μεθοδολογικές συνιστώσες του μοντέλου ώστε να σχεδιαστούν οι σχετικές πολιτικές του Δημοσίου αλλά και να συγκεντρωθεί η κατάλληλη τεχνογνωσία που θα επέτρεπε την προσαρμογή του μοντέλου στα Ελληνικά δεδομένα”.
Σύμφωνα με όσα μου είπε, λοιπόν, η ομάδα που φτιάχτηκε πρώτα επισκέφτηκε επιχειρήσεις και συνομίλησε με επιχειρηματίες για να καταγράψει πόσο τους κοστίζουν οι συναλλαγές με το κράτος. “Η μέτρηση επικεντρώθηκε στη διαδικασία σύστασης ΕΠΕ, λόγω του ότι αυτή η εταιρική μορφή συμπεριλαμβάνεται στους δείκτες μέτρησης της ανταγωνιστικότητας των εθνικών οικονομιών της Παγκόσμιας Τράπεζας”, μου εξήγησε. Η ομάδα επισκέφτηκε 70 ΕΠΕ σε έξι νομαρχιακές αυτοδιοικήσεις της χώρας μέσα σε τέσσερις εβδομάδες, το 2008. Την επόμενη χρονιά η ομάδα, συμπληρωμένη από άλλους δημόσιους υπαλλήλους, στελέχη οργανώσεων κοινωνικών εταίρων και στελέχη της Κοινωνίας της Πληροφορίας Α.Ε. ξεκίνησε την ανάλυση του νομοθετικού πλαισίου που αφορά τις επιχειρήσεις, μια δουλειά που τους πήρε τέσσερις μήνες, τους ξεθέωσε και τους ενθουσίασε. “Εργαστήκαμε στη βάση ενός project με χρονοδιάγραμμα, στόχους και συγκεκριμένες φάσεις υλοποίησης”, θυμάται ο Λεωνίδας, με εμφανή χαρά. “Το δημόσιο συνήθως δε λειτουργεί έτσι. Ήταν μεγάλη αλλαγή για εμάς και όλοι οι άνθρωποι που συμμετείχαν το πήραν πολύ ζεστά και δούλεψαν σκληρά. Μέναμε στο γραφείο όσες ώρες χρειαζόταν, ή μαζευόμασταν σε σπίτια με τα λάπτοπ για να βγάλουμε τη δουλειά, επειδή μας άρεσε”.
Και η δουλειά βγήκε και συντάχθηκαν συμπεράσματα και προτάσεις. Το κόστος των διοικητικών βαρών για κάθε ΕΠΕ, άμα θες να ξέρεις, εκτιμήθηκε κοντά στα 4,5 εκ. ευρώ. Το κόστος των διοικητικών βαρών γενικότερα στην οικονομία εκτιμάται στα 10 δις ετησίως. Η πρόταση που συντάχθηκε για τις ΕΠΕ πρότεινε βήματα για τη μείωση των 15 βημάτων που χρειάζονται σε δύο, και μείωση του συνολικού κόστους κατά 70%. Μέρος αυτών των συμπερασμάτων αποτέλεσαν τον πυρήνα των νόμων 3853/2010 και 3845/2010 οι οποίοι θέτουν στόχους για τη μείωση του κόστους μέχρι το 2013.
Το κείμενο αυτό γράφτηκε από το Θοδωρή Γεωργακόπουλο. 
Μπορείς να το διαβάσεις ολόκληρο εδώ: 
http://www.georgakopoulos.org/work/non-fiction-story/public_servants/#ixzz4zNHL6e00 
Follow : @tgeorgakopoulos on Twitter

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Νεότερη Παλαιότερη