Κάποτε το μπιλιάρδο ήταν παιχνίδι που παιζόταν σε εξωτερικό χώρο και το "γήπεδο" με τις μπάλες, δεν ήταν άλλο από το γρασίδι!
Έτσι, όταν πλέον έγινε "παιχνίδι εσωτερικού χώρου", κράτησαν το πράσινο χρώμα του γρασιδιού με τεχνητή πλέον τσόχα.
Οι λόγοι δύο:
1) Να μην αλλάξει "οπτικά" το παιχνίδι (πάλι να φαίνεται πράσινο σαν γρασίδι) και,
2) το πράσινο είναι χρώμα που δεν κουράζει τα μάτια και βοηθάει στην ορατότητα ώστε ο παίχτης να κάνει "εύστοχες βολές".
Έτσι αποφασίσανε το μπιλιάρδο να έχει πράσινη τσόχα.
Από την άλλη όμως, στην πορεία διαπίστωσαν ότι το γαλάζιο χρώμα είναι ακόμα καλύτερο και για τα μάτια αλλά και οι μπάλες φαίνονται ακόμα καλύτερα επάνω του.
Οπότε σιγά σιγά υιοθετήσανε τη γαλάζια τσόχα.
Στην πορεία βέβαια, βγάλανε τσόχες και σε άλλα χρώματα, τέτοια ώστε πάλι να φαίνονται πολύ καθαρά οι μπάλες του μπιλιάρδου, όπως επίσης και να μην κουράζουνε τα μάτια.
