Πολλές φορές ένοιωσα την ανάγκη να ξεκαθαρίσω μέσα στο μυαλό μου, τι είναι αυτό που μας
κάνει εμάς τους Ελληνες να ξεχωρίζουμε από όλους τους άλλους λαούς που τυχαίνει να συγκατοικούν μαζί μας σε αυτό τον έρμο πλανήτη.
Κάποια στιγμή λοιπόν έβαλα κάτω τις ανάκατες σκέψεις μου και κατέληξα σε κάτι που υποπτευόμουν, αλλά φοβόμουν ενδόμυχα να το παραδεχτώ : Ηξερα αλλά ντρεπόμουν να το παραδεχτώ....
Θα μοιραστώ λοιπόν μαζί σας τους πιο κρυφούς μου συλλογισμούς, κάτι που ίσως με βοηθήσει να απαλλαγώ από τη ντροπή που νιώθω.
Αυτά που με προβληματίζουν, φαντάζομαι προβληματίζουν, άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο, όλους όσους γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα τα τελευταία 50 χρόνια, πάνω-κάτω.
Να ξεκαθαρίσω βέβαια ότι οι σκέψεις μου είναι τελείως προσωπικές αλλά και ποσώς με ενδιαφέρει να συμφωνήσετε ή να διαφωνήσετε μαζί μου.
Είμαστε διαφορετικοί λοιπόν, γιατί αν και χώρα με τον αρχαιότερο πολιτισμό της Ευρώπης, οι πόλεις και τα χωριά μας, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, είναι τερατουργήματα πολεοδομίας και αρχιτεκτονικής, σε βαθμό που ντρέπεσαι να κοιτάς γύρω σου. Αιτία για αυτό το χάλι, το πάρτι της αντιπαροχής και του εργολάβου της δεκαετίας του 50, όπου έπρεπε οι συρρέοντες στις πόλεις πληθυσμοί των αγροτικών περιοχών, να στεγαστούν με κάποιο τρόπο.
Διαφέρουμε από τους άλλους, γιατί αφού μαζευτήκαμε οι περισσότεροι στις πόλεις-τέρατα, καθοδηγούμενοι από κάθε λογής "Μαυρογιαλούρους", τους οποίους όμως εμείς εκλέγαμε με ελεύθερες εκλογές, ασχοληθήκαμε με το πως θα γίνουμε Δημόσιοι υπάλληλοι, παραμελώντας γεωργία, βιομηχανία και γενικά όλο το πρωτογενή παραγωγικό τομέα, αρκούμενοι στο κυνήγι στου βουλευτή που θα μας έβρισκε "μια θεσούλα"
Και όταν βαρεθήκαμε την μίζερη ζωή του δημοσιουπαλληλίσκου, ζητήσαμε την αλλαγή και την καταφέραμε, φέρνοντας στη ζωή μας το lifestyle, την επιχορήγηση, τα θαλασσοδάνεια και τις μίζες, τα rooms to let, το Κλικ και το πρώτο τραπέζι πίστα.
Και αφού χορτάσαμε σαμπάνια και αστακομακαρονάδα στην Ιο και στα εναλλακτικά Κυκλαδονήσια, είπαμε να φέρουμε και τον "εκσυγχρονισμό", με τη μορφή ενός ζευγαριού ξωτικών, με εξοχικό σε λαϊκό προάστιο της Κορινθίας.
Τα ξωτικά κουδούνισαν μπροστά μας σακουλάκια με ολοκαίνουργια νομίσματα και πηδούσαμε από τη χαρά μας μπροστά στα ΑΤΜ.
Και χορτάσαμε εκσυγχρονισμό και βγήκαμε και στας Ευρώπας, μιας και δεν χρειαζόταν πια να κάνουμε συνάλλαγμα.
Και δώστου τα δανεικά από τους κουτόφραγκους για βιομηχανικές περιοχές-φαντάσματα, ξενοδοχειακές επιχειρήσεις που έμεναν στα σχέδια, αγροτικές επιδοτήσεις για Πόρσε τζιπ και ΕΣΠΑ βιτρίνες.
Ξάφνου ανακαλύψαμε ότι το εκσυγχρονιστικό δεν μας "πήγαινε" άλλο και ξαναγυρίσαμε σε δοκιμασμένες τακτικές, της γνωστής οικογενείας της Μακεδονικής υπαίθρου.
Πήγαμε να πετύχουμε την ανασυγκρότηση λοιπόν αλλά το μόνο που καταφέραμε ήταν να φουσκώσει το Δημόσιο κατά χιλιάδες ακόμη δικά μας παιδιά, κόντεψε να καεί κατακαλόκαιρο η μισή χώρα από τον στρατηγό άνεμο και ο ξάδερφος με το αυτοκίνητο με τις πλαστές πινακίδες ήταν υπουργός μεταφορών !!!
Αηδιασμένοι από όλα αυτά και μη δεχόμενοι την παραδοχή από τον πρωθυπουργό του playstation, ότι μας πήρε η κατηφόρα, φέραμε στην εξουσία τον mr "λεφτά υπάρχουν" και για πότε έβαλε τη ζωή μας ενέχυρο, χαμπάρι δεν πήραμε, καθώς θαυμάζαμε το σακίδιο της μοδάτης υπουργού και το μαλλί του τρεντογιάπι οικολόγου που δεν είχαν δουλέψει ούτε μια μέρα στη ζωή τους.
Οταν λοιπόν αρχίσαμε να το ψυλλιαζόμαστε, διώξαμε το τσίρκο και φέραμε άλλο θίασο που υποσχέθηκε να σκίσει τα μνημόνια, με θιασάρχη τον πρώην παίδαρο της Βίσση, με βοηθό τον Ντάμπο το άγριο αγόρι της Συνταγματολογίας.
Μέσα σε λίγες μέρες έφυγε η διάθεση για μαγκιές στη τρόικα και ξεκίνησε η κατάρα της δόσης, σαν πρεζάκηδες πέριξ της Ομόνοιας.
Αλλά όπως δείχνουν όλα τα παραπάνω, σαν σοφοί έξυπνοι και διορατικοί που είμαστε, τους διώξαμε πριν μας καταστρέψουν και φέραμε άλλους, τους πραγματικούς σωτήρες αυτή τη φορά, αυτούς που έταξαν τα περισσότερα, που είπαν τα πιο ωραία παραμύθια, που χάιδεψαν τα αυτιά μας...
Αλλα λένε το πρωί και ως το βράδυ τα αλλάζουν πάνω από δέκα φορές, ο ένας λέει άσπρο ο δεύτερος μαύρο και η συνιστώσα, λέει ότι θέλει.
Ο υπουργός Εξωτερικών ακραίος Μαρξιστής, ο Ανάπτυξης (!!!) κρατιστής και ψιλοτροτσκιστής και ο Αμύνης,,,,άστα να πάνε.
Και βρεθήκαμε να μας κάνουν κουμάντο οι μπαχαλάκηδες, ο Κουφοντίνας και οι Κατρουγκαλοφλαμπουράρηδες, της θολοκουλτούρας και του καφενείου, της αποθέωσης του Δημοσίου και του ρουσφετιού.
Ετσι λοιπόν κάπως τελειώνει το παραμύθι, αλλά δεν μπορούμε να πούμε ότι θα ζήσουν οι άλλοι καλά και εμείς καλύτερα γιατί δεν το βλέπουμε.
Γιατί όλα όσα έγιναν όλα αυτά τα χρόνια και συνεχίζουν να γίνονται, δεν μας τα επέβαλε κανείς, ούτε οι Αμερικάνοι, ούτε οι Γερμανοί, ούτε οι Εβραίοι, ούτε οι Νεφελίμ και οι Ελοχίμ. Εμείς τα κάναμε έτσι και για αυτό διαφέρουμε από τους άλλους.
Γιατί ζούμε σε μια παραδεισένια χώρα που μόνοι μας και χωρίς την παρέμβαση κανενός ξένου, την κάναμε ανέκδοτο στα χείλη των άλλων συγκατοίκων μας στη Γη, αυτών των άλλων που μας φταίνε τώρα για την κατάντια μας.
Με τις υγείες μας λοιπόν, ότι και να συμβεί από εδώ και πέρα.
Με εκτίμηση
Ο θείος