Κύρια σημεία Εισήγησης Νικ. Παρασκευόπουλου στην επιτροπή Δημόσιας Διοίκησης κατά την συζήτηση των σχεδίων Ποινικού Κώδικα και Κώδικα Ποινικής Δικονομίας.
Για τέταρτη φορά από την ελληνική επανάσταση του 1821 το ελληνικό κράτος ψηφίζει τον Ποινικό του Κώδικα.
Δεν νοείται εθνική κυριαρχία χωρίς άσκηση ποινικής εξουσίας. Ένα κράτος που δεν μπορεί να προσφέρει ασφάλεια και ελευθερίες και να εγγυηθεί την επιβολή των δικών του νόμων αντιμετωπίζοντας εγκλήματα, είναι ένα μη – κράτος.
Το σύγχρονο ποινικό δίκαιο επιδιώκει αφενός την αποτελεσματική προστασία των κοινωνικών αγαθών και αξιών και αφετέρου την ουσιαστική εξασφάλιση του ανθρώπου από ενδεχόμενες καταχρήσεις της ποινικής καταστολής. Κύριο έργο της Επιτροπής ήταν ο εξορθολογισμός και εκσυγχρονισμός ιδίως του συστήματος ποινικών κυρώσεων καθώς και ειδικών εγκλημάτων που είχαν χάσει με την πάροδο του χρόνου την χρησιμότητά τους
Οι εργασίες οι νομοπαρασκευαστικές για το σχέδιο που συζητάται σήμερα, όντως είναι πολύ μακριές. Έχουν υπερβεί τη δεκαετία. Σε όλη της τη διάρκεια και όχι μόνο κατά τη διάρκεια της θητείας του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είχε ποτέ κομματικά χαρακτηριστικά. Κανένας από όλους όσους ήταν μέχρι σήμερα στην νομοπαρασκευαστική επιτροπή δεν έχει οποιαδήποτε κομματική ταυτότητα, όλοι τους έχουν επιστημονική ταυτότητα. Επομένως, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται αυτό το έργο το οποίο έχει γίνει μέχρι τώρα, ως έργο μιας κυβέρνησης που επισπεύδει.
Ο νέος Κώδικας, έχει και χαρακτηριστικά σεβασμού της κοινωνίας και της κοινωνικής φυσιογνωμίας που δεν προϋπήρχαν στον προηγούμενο που εξέφραζε μια άλλη εποχή.
Η κύρια μεταβολή, η οποία επέρχεται στο ισχύον σύστημα με αυτόν τον Κώδικα, εντοπίζεται στο πεδίο των ποινών. Οι απειλούμενες ποινές γίνονται πιο λογικές, ώστε να τηρούμε την αρχή της Αναλογικότητας και το σύστημα απολύσεων να παγιοποιηθεί. Αυτό, είναι κύρια εισφορά αυτού του νομοθετήματος, δηλαδή, ο εξορθολογισμός στο πεδίο των ποινών.