Οσμή σκανδάλου στον Δήμο Θεσσαλονίκης και παρέμβαση εισαγγελέα
Το πράγμα γίνεται ακόμη πιο ενδιαφέρον καθώς, αν και η υπόθεση δεν πήρε ιδιαίτερη διάσταση στα τοπικά μέσα, εμφανίστηκε ταυτόχρονα σε αρκετές ειδησεογραφικές σελίδες της πόλης «ξένη καταχώριση» στην οποία συνοδεία φωτογραφιών σημειωνόταν πως αντικαταστάθηκαν ήδη 120 στέγαστρα σε στάσεις του ΟΑΣΘ και ότι «παράγοντες της αγοράς αποδίδουν τις αντιδράσεις στο γεγονός ότι μια νέα εταιρεία φαίνεται πως μπαίνει στη διαφημιστική πίτα των σταθερών σημείων προβολής».
Εξέφραζε την «ευχή όλων[;] το έργο να ολοκληρωθεί παρά τις αλλεπάλληλες τρικλοποδιές, διότι κανείς δεν θέλει να μείνει η πόλη δίχως σύγχρονες στάσεις λεωφορείων για άλλη μια δεκαετία...». Ολα δείχνουν ότι, αν και με καθυστέρηση, η συζήτηση για το θέμα μόλις άρχισε.
Τη διενέργεια προκαταρκτικής έρευνας παρήγγειλε στον Πταισματοδίκη Θεσσαλονίκης ο Εισαγγελέας Πρωτοδικών Αναστάσιος Κεσίσης, μετά την ακύρωση, από το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ), διαγωνισμού τού Δήμου Θεσσαλονίκης που αφορούσε τα στέγαστρα σε στάσεις του ΟΑΣΘ.
Στην έγγραφη παραγγελία του, ο εισαγγελικός λειτουργός ζητεί να διερευνηθούν τα αδικήματα της απιστίας και της παράβασης καθήκοντος, ενώ ο Πταισματοδίκης εντέλλεται να συγκεντρώσει τον φάκελο του έργου με τα σχετικά έγγραφα, την απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του δήμου Θεσσαλονίκης κ.ά. Τα ευρήματα της προκαταρκτικής εξέτασης αναμένεται να τεθούν προς αξιολόγηση από Εισαγγελέα, αρμόδιο για οικονομικά εγκλήματα.
Η εισαγγελική παραγγελία στηρίζεται σε δημοσιεύματα, σύμφωνα με τα οποία το ΣτΕ ακύρωσε την απόφαση της Οικονομικής Επιτροπής του Δήμου Θεσσαλονίκης, με την οποία είχε εγκριθεί η διακήρυξη του διαγωνισμού.
Ο συγκεκριμένος διαγωνισμός κρίθηκε πως είχε «φωτογραφική» διάταξη, διότι απαιτούσε να υπάρχει η προϋπόθεση, ο ανάδοχος -που θα αναλάμβανε συνολικά 336 διαφημιστικά ταμπλό- να έχει καταρτίσει τουλάχιστον δύο συμβάσεις «με ανάλογου συνολικού μεγέθους αντικείμενο προς την παρούσα δημοπρασία» (με άλλους δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς ή φορείς τοπικής αυτοδιοίκησης).
Το ΣτΕ φέρεται να έκρινε ότι ο ο όρος αυτός έχει τεθεί καταχρηστικώς, διότι με αυτόν, χωρίς να συντρέχει λόγος δημοσίου συμφέροντος και προς ζημία των συμφερόντων του Δήμου, εισάγεται αναιτιολόγητος και δυσανάλογος περιορισμός του κύκλου των συμμετεχόντων, περιορίζοντας αυτούς σε όσους δραστηριοποιούνται στην διενέργεια διαφημίσεων σε στέγαστρα στάσεων αστικών συγκοινωνιών και όχι εν γένει στην υπαίθρια διαφήμιση και σε όσους έχουν αναδειχθεί ανάδοχοι σε συναφείς διαγωνισμούς των δήμων Αθήνας και Θεσσαλονίκης.