Μέσα σε κλίμα συγκινησιακής φόρτισης σύσσωμη η Σάρτη υποδέχθηκε το μεσημέρι τα λείψανα του
Εφέδρου Ανθυπασπιστή Θεοφάνη Λουκάκη, ο οποίος έπεσε υπερασπιζόμενος την Κύπρο από τους Τούρκους και μετά από 42 χρόνια επέστρεψε ως ήρωας στη γενέτειρα του.
Τα λείψανα του ήρωα της Σάρτης υποδέχτηκαν στρατιωτικό άγημα και πλήθος κόσμου από τη Σάρτη και τη Συκιά.
Στον ενοριακό Ναό της Σάρτης τελέσθηκε επιμνημόσυνη δέηση στη μνήμη του Θεοφάνη Λουκάκη και στη συνέχεια του απονεμήθηκαν παράσημα μετά θάνατον.
Τα λείψανα του Θεοφάνη Λουκάκη εντοπίστηκαν μαζί με τα λείψανα άλλων έξι Ελλήνων αγνοουμένων σε ομαδικούς τάφους, στο πλαίσιο του προγράμματος εκταφών και αναγνώρισης λειψάνων της ∆ιερευνητικής Επιτροπής για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ).
Ο Έφεδρος Ανθυπασπιστής Θεοφάνης Λουκάκης μαζί με τον Έφεδρο Ανθυπασπιστή Νικόλαο Τσιγκαρόπουλο έπεσαν κατά την επική αντίσταση που πρόβαλε η Ελληνική Δύναμη Κύπρου κατά του επιτιθέμενου Τούρκου εισβολέα στην περιοχή του κατεχόμενου τώρα στρατοπέδου της Δύναμης. Τάφηκαν στο στρατιωτικό κοιμητήριο Λακατάμειας.
«Μαρτυρία του στρατιώτη της ΕΔΥΚ Σισμάνη Βασίλη από τη Γαλάτιστα Χαλκιδικής, για τον θάνατο του ήρωα Λουκάκη Θεοφάνη από τη Σάρτη Χαλκιδικής.
Ήταν η Τρίτη μέρα του πολέμου και η Τρίτη μέρα μου στην Κύπρο.. Το χειρότερο απ’ όλα όμως ήταν ότι μας χτυπούσαν εκ του ασφαλούς με βαριά όπλα και αεροπλάνα. Στις 22 Ιουλίου. Γύρω στις 11 η ώρα το πρωί το στρατόπεδο βομβαρδιζόταν περιοδικά με όλμους και αεροπλάνα όπως και όλη η βόρειος Κύπρος. Οι όλμοι έρχονταν κατά δεκάδες και έσκαζαν μέσα στο στρατόπεδο ύπουλα και δολοφονικά.
Εγώ μαζί με τον δεκανέα Λουκάκη Θεοφάνη από τη Σάρτη Χαλκιδικής και έναν άλλο οδηγό καλυπτόμασταν μέσα σ’ ένα τσιμεντένιο χαντάκι για τα νερά της βροχής. Σε μια ομοβροντία όλμων ένα βλήμα χτύπησε στα χοντρά κλαδιά των δέντρων και άνοιξε σαν ομπρέλα προς τα κάτω. Εγώ τραυματίστηκα σε πολλά σημεία. Ο Λουκάκης Θεοφάνης δυστυχώς σκοτώθηκε επί τόπου.
Ο Θεοφάνης Λουκάκης ήταν συμπατριώτης και φίλος μου. Καταγόταν από την Σάρτη Χαλκιδικής. Ο πόνος μου ήταν μεγάλος όχι τόσο για τα τραύματα μου, όσο για το θάνατο του φίλου μου. Όταν ερχόμασταν και είδαμε από μακριά το Τρόοδος μου είχε πει: «Σαν τον Άθωνα του Αγίου Όρους μοιάζει που βλέπω κάθε πρωί από το σπίτι μου στη Σάρτη Σιθωνίας. Ώσπου να απολυθώ θα βλέπω το Τρόοδος και θα σκέπτομαι ότι είμαι στο σπίτι μου».
Πηγή: Focushalkidiki.gr