Tέλη της δεκαετίας του 80, στη Θεσσαλονίκη, Χαριλαόυ, στο "Πλατώ", πηγαίναμε πάντα να ακούσουμε τον Ρασούλη, ένα φευγάτο, εντελώς τζαζεμένο τύπο, με καταπληκτικά τραγούδια, πρωτάκουστα τότε στην Ελληνική μουσική σκηνή.
Βραδιά με τη βραδιά, μάθαμε τα τραγούδια του, παραβλέποντας τα κουραστικά του λογύδρια, ανάμεσα στα τραγούδια του, για τον ...ΟΦΗ και διάφορους Ινδούς τσαρλατάνους γκουρού που θαύμαζε και μας τα έκανε μπαλόνια, αλλά χαλάλι του για το καινούργιο που έφερε στο Ελληνικό, ασθμαίνων τότε τραγούδι.
Στέκια μέχρι τότε. τα "Μπλε παράθυρα" και το "Μπαλκονάκι", στις παρυφές της Τριανδρίας, ο "Μετανάστης" στα κάστρα, με την τσαχπίνα κόρη που πλάσαρε το πρωτοποριακό τότε μπουγιουρντί, ακούγοντας Καζαντζίδη και Καλδάρα από τον Νταλάρα, ψαγμένα βράδια στο "Τήνελλα" της Λαμπράκη, με τον αηδονόφωνο Δουρδουμπάκη και πάντα μα πάντα, την περηφάνια και την τιμή της άφθαρτης, γεμάτης δίκια και ιδανικά, νεολαίας της ορθόδοξης, αντρίκιας και τίμιας Αριστεράς.
Ολονύχτιες ιδεολογικές μάχες με Πασόκους, αλλοτριωμένους εξουσιαστές, που πάσχιζαν να βρουν άλλοθι για την κατάντια τους, σε τσιτάτα του Τσοχατζόπουλου και του Βενιζέλου και μοχθούσαν να ξαναδώσουν αίγλη στο ξεφτισμένο όνειρο της "Αλλαγής''.
Οι διορισμοί στο Δημόσιο σύννεφο, με το Ντεπώ γεμάτο αφισσοκολητές που περίμεναν πειθαρχημένα και με υπομονή την εναλλαγή στην εξουσία των δύο Δεινόσαυρων, για να έρθει η ώρα τους να βολευτούν σε κάποιο Υπουργείο, όποιο να 'ναι και ότι να 'ναι, αρκεί μήνας μπαίνει, μήνας βγαίνει, να πέφτει ο μισθουλάκος.
Εργολάβοι σε πάρτι αντιπαροχής, δεκαχίλιαρα από ζάπλουτους βιοτέχνες στις δεκάδες πίστες, καλοκαιρινά club να ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια στης Λεωφόρο της χλίδας προς το Αεροδρόμιο.
Καί σκέψου σήμερα, που φταίει για το χάλι μας ο Σόϊμπλε, η Μέρκελ, ο Μοσκοβισί και δεν ξέρω ποιος άλλος, πάντως...ΟΧΙ εμείς, οι άμοιροι και θύματα των κακών και 'μοβόρων Ευρωπαίων....
καληνύχτα...