Οι συνεχείς συγκρούσεις στη βορειοδυτική Συρία έχουν μετατρέψει εδώ και πολλά χρόνια τη χώρα μας σε διαμετακομιστικό κόμβο προσφύγων, ο οποίος ωστόσο βρίσκεται εκτός λειτουργίας, καθώς, με προμετωπίδα τις χώρες που εντάσσονται στην ομάδα του Βίσεγκραντ, η Ευρωπαϊκή Ένωση αρνείται να εφαρμόσει στην πράξη τον Κανονισμό του Δουβλίνου και επομένως την ένταξη και αναλογική κατανομή τους εντός τους κόλπους της.
Η δε Κοινή Δήλωση Ε.Ε. - Τουρκίας αμφισβητείται έντονα, καθώς ανάλογα με την εξέλιξη στο πεδίο μαχών της Συρίας, φαίνεται να εργαλειοποιούνται από την Τουρκία οι προσφυγικές ροές ως μόχλευση προς την Ε.Ε., με στόχο την εξασφάλιση πρόσθετης χρηματοδότησης για την κατασκευή δομών φιλοξενίας προσφύγων στη ζώνη κατοχής εντός των εδαφών της Συρίας.
Είναι επομένως απόλυτα σαφές ότι η χρηματοδότηση της Τουρκίας από την Ε.Ε., για λόγους που οφείλονται σε γνωστά ξενοφοβικά ένστικτα, αποτελεί έμμεση στήριξη των ενεργειών της στην περιοχή και χρηματοδότηση της πολεμικής μηχανής της.
Παρά τις φαινομενικά καλές διπλωματικές σχέσεις μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών στην περιοχή, είναι γνωστό ότι τα συμφέροντα της Τουρκίας στη βορειοδυτική Συρία βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τα αντίστοιχα της Ρωσίας και της συριακής κυβέρνησης. Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να απεμπλακούν από τις δραματικές επιπτώσεις που προκαλούν συγκρούσεις μεταξύ τρίτων χωρών και να θέσουν τους άμεσα εμπλεκόμενους προ των ευθυνών τους, σε σχέση με τη φιλοξενία των προσφύγων και την αναχαίτιση της ανθρωπιστικής κρίσης που οφείλεται σε ενέργειές τους.
Η αναστολή κάθε χρηματοδότησης της Ε.Ε. προς την Τουρκία και η αξιοποίηση των κονδυλίων αυτών από την Ελλάδα για την ανακατεύθυνση των προσφυγικών ροών προς τη Ρωσία θα έθετε το ζήτημα στην ορθή του βάση, καθώς τα άμεσα εμπλεκόμενα μέρη θα υποχρεωθούν, εις βάρος των φαινομενικά άριστων διπλωματικών τους σχέσεων, να αναζητήσουν μία αμοιβαία βιώσιμη λύση, όπως άλλωστε οφείλουν, με πρωτοβουλία της Ε.Ε..
Το Συμβούλιο Κορυφής της Ε.Ε. για το προσφυγικό θα πρέπει να συγκληθεί άμεσα και να αποτελέσει σημείο καμπής για τη στρατηγική μετατόπισή της, από εκβιαζόμενη χρηματοδότης της Τουρκίας σε φορέα πίεσης των εμπλεκόμενων μερών για την εξεύρεση λύσης ως προς το προσφυγικό ζήτημα - διότι αυτά το δημιουργούν - και για τον άμεσο τερματισμό των απάνθρωπων εχθροπραξιών στην περιοχή της βορειοδυτικής Συρίας.
Η κυβέρνηση, αντί να αναλώνεται σε πρακτικές εκφοβισμού των τοπικών κοινωνιών στα νησιά μας, μέσω των Μ.Α.Τ., αντί να φαντασιώνεται την κατασκευή κλειστών κέντρων υποδοχής από εθνικούς εργολάβους και αντί να προτείνει αδιανόητες λύσεις αποκλεισμού των θαλάσσιων συνόρων μας με πλωτά φράγματα, οφείλει επιτέλους να κινηθεί με υπευθυνότητα, πέρα και πάνω από μικροκομματικά επικοινωνιακά τεχνάσματα, προς την κατεύθυνση της διεθνοποίησης του προσφυγικού ζητήματος σε ορθή βάση!
Η ορθή βάση του ζητήματος, είναι αυτή της απεμπλοκής της Ε.Ε. και της χώρας μας από την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα και της θέσης προ των ευθυνών τους, ως προς την ανθρωπιστική υποχρέωση φιλοξενίας των προσφύγων, των αντιμαχόμενων πλευρών στη Συρία, με διπλωματική αρωγή και πίεση από την Ε.Ε..
Ταυτόχρονα, αποτελεί χρέος της Ε.Ε. να τερματίσει τη χρηματοδότηση προς την Τουρκία και να επανεξετάσει τον Κανονισμό του Δουβλίνου ως προς την εφαρμογή ενός ενιαίου συστήματος παροχής ασύλου, αναπροσαρμόζοντας και αυστηροποιώντας τη στάση της ως προς τα μη αλληλέγγυα κράτη – μέλη, ώστε να ανταποκριθεί επιτέλους επί της ουσίας στις ανθρωπιστικές της αξίες και να ολοκληρωθεί στην πράξη ο ιδρυτικός της σκοπός, δηλαδή της καθιέρωσης μίας ανοιχτής, ασφαλούς, φιλόξενης και ενιαίας κοινωνίας εθνών!
Άρθρο της Κωνσταντίνας Αδάμου, Βουλευτού Β′ Θεσσαλονίκης με το ΜέΡΑ 25.
