«Τα μηνύματα και οι συνέπειες του κορονοϊού για την επόμενη μέρα»
Απόστολος Πάνας*
Η πανδημία του κορονοϊού βρίσκει τη χώρα μας σε μια πολύ κρίσιμη χρονική στιγμή από πλευράς κοινωνικής, οικονομικής και κυρίως εθνικής.
Αν θέλαμε να κάνουμε μια σύντομη περιγραφή της κατάστασης πριν τη λήψη έκτακτων μέτρων πρόληψης της εξάπλωσης του κορονοϊού, θα μπορούσαμε να πούμε τα εξής:
Τα χτυπήματα που δεχόμαστε το τελευταίο διάστημα μέσω της ευθείας αμφισβήτησης και της προσπάθειας καταπάτησης των εθνικών μας συμφερόντων είναι πολλαπλά και έντονα, με τρόπους ανήθικους που εργαλειοποιούν ανθρώπινες μάζες προσφύγων και μεταναστών. Μέσα στην εμπόλεμη αυτή ζώνη που μας εξαναγκάζει η γείτονα χώρα να μπούμε, η Ελλάδα δεν έχει την υποστήριξη που θα έπρεπε και που της αναλογεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, ούτε οικονομική αλλά ούτε και αμυντική.
Παράλληλα, η κοινωνία χέρι-χέρι με την οικονομία προσπαθούν να βγουν από την κρίση της τελευταίας δεκαετίας, μαζεύοντας τα κομμάτια τους. Η ανεργία παραμένει σε συγκριτικά υψηλά επίπεδα, ικανές επενδύσεις για να τονώσουν την οικονομία και να ανοίξουν νέες θέσεις εργασίας δεν έχουν δρομολογηθεί. Αλλά το κυριότερο είναι ότι δε βλέπουμε να υπάρχει η πολιτική βούληση, το πολιτικό σθένος για την εκπόνηση ενός σχεδίου ανάπτυξης της χώρας που να βασίζεται σε ένα νέο, εναλλακτικό παραγωγικό μοντέλο, με συστατικά στοιχεία την πρωτογενή παραγωγή και τον τουρισμό, στην εποχή της κλιματικής αλλαγής και της τεχνολογικής προόδου.
Σε ένα ελλιπές, λοιπόν, μοντέλο λειτουργίας της οικονομίας αλλά και σε μια εποχή όπου η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, οι πολλές ώρες εργασίας και η οικονομική δυσπραγία απειλούν τις ανθρώπινες σχέσεις, έρχεται μια επιδημία να σαρώσει ό,τι θεωρούσαμε δεδομένο μέχρι σήμερα.
Η ταχύτητα εξάπλωσης του νέου κορονοϊού και η θνησιμότητα που επέφερε σε γειτονικές μας χώρες, όπως η Ιταλία, επέσπευσε τη λήψη προληπτικών μέτρων από την Πολιτεία, ώστε να περιοριστούν τα κρούσματα και κατ’ επέκταση και οι απώλειες ανθρώπινων ζωών στη χώρα μας. Η άμεση απειλή της δημόσιας και ατομικής υγείας είναι παρούσα και όλοι πρέπει να συμβάλλουμε στην επιβράδυνση στην μετάδοση του ιού, μένοντας όσο περισσότερο γίνεται στο σπίτι μας , μακριά από συνωστισμό και συναθροίσεις με ό,τι συνεπάγεται αυτό.
Ας πάμε όμως ένα βήμα παρακάτω, με την ελπίδα ότι ξεπερνάμε τον σκόπελο αυτό. Ας δούμε την επόμενη μέρα.
Ιστορικά, τα μεγάλα γεγονότα που σημάδεψαν την ανθρωπότητα είχαν πολλαπλή ανάγνωση, αφήνοντας το καθένα ξεχωριστά ένα μήνυμα για τα καλώς και τα κακώς πεπραγμένα. Για αυτά που πρέπει να επαναλάβουμε και για αυτά που πρέπει να μην επιτρέψουμε να ξανασυμβούν.
Σίγουρα ένας ιός δεν αποτελεί πάντα συνέπεια κάποιου ανθρώπινου λάθους ή κάποιας ανθρώπινης επιλογής, όπως ένας πόλεμος για παράδειγμα.
Μας διδάσκει όμως τη σημασία της πρόληψης, της (αυτο)πειθαρχίας και της οργάνωσης. Το μήνυμα του αυτοπεριορισμού που δίνουν η παγκόσμια κοινότητα, οι ηγέτες των κρατών, οι επιστήμονες και οι αρμόδιες Αρχές, στόχο έχει να μας κάνει να σκεφτούμε επιτέλους πέρα και πάνω από την ατομική μας ακεραιότητα, από τον εαυτό μας. Στόχο έχει να μας κάνει να σκεφτούμε τους συγγενείς, τους συνεργάτες μας, τους υπαλλήλους μας, αλλά ακόμα και άτομα που δε γνωρίζουμε και ούτε θα γνωρίσουμε ποτέ αλλά μπορεί άθελά μας να τους μεταφέρουμε τον ιό χωρίς η δική μας υγεία να επηρεαστεί όσο η δική τους, με αποτελέσματα, ενδεχομένως, μη αναστρέψιμα.
Είναι η πρώτη φορά, λοιπόν, που οι μεταπολεμικές γενιές αντιλαμβανόμενες τον κίνδυνο μετάδοσης του ιού από τον έναν στον άλλον με μια απλή χειραψία, ένα άγγιγμα ακόμα και μιας επιφάνειας που έχει ακουμπήσει κάποιος που φέρει τον ιό, ζουν καταστάσεις απόλυτης επιφυλακής.
Επιφυλακής για το υπέρτατο αγαθό, για την υγεία.
Σίγουρα λοιπόν μετά από αυτή τη δοκιμασία σίγουρα όλοι πρέπει να εκτιμήσουμε πολύ παραπάνω την αξία της ανθρώπινης ζωής αλλά και τη σημασία του ανθρώπινου αλληλοσεβασμού, της ανθρώπινης αλληλεγγύης, της παράκαμψης εγωιστικών και ιδιοτελών κινήτρων.
Πρέπει λοιπόν όλοι να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι.
Και μαζί με εμάς οι πολιτικοί και η πολιτική σαν έννοια γενικότερα.
Οι ηγέτες αυτού του κόσμου, τα κέντρα λήψης αποφάσεων διεθνώς πρέπει να ανασυγκροτηθούν, θεωρώντας πλέον ότι δεν υπάρχουν δεδομένα που δεν ανατρέπονται και ότι πρώτα και πάνω απ’ όλα είναι η δύναμη του ανθρώπου να αλλάζει τα πράγματα.
Οι επιπτώσεις του κορονοϊού στην παγκόσμια οικονομία είναι ήδη ορατές και θα καθορίσουν την επόμενη μέρα. Ιδίως η χώρα μας, όντας ήδη σε ένα μεταβατικό στάδιο στην πορεία των οικονομικών της, πρέπει να στηριχτεί με δημοσιονομική χαλάρωση από τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και με μέτρα στήριξης των επιχειρήσεων και των εργαζομένων από την ελληνική Κυβέρνηση. Η ρευστότητα είναι απαραίτητη και πρέπει να μη διακοπεί με κάθε τρόπο. Ο τουρισμός, κύρια πηγή εσόδων στη χώρα μας, θα πληγεί δραματικά με συνέπεια τεράστιες οικονομικές απώλειες σε επαγγελματίες και σε εργατικό δυναμικό.
Όπως λοιπόν λαμβάνονται μέτρα προφύλαξης της δημόσιας υγείας, έτσι πρέπει να ληφθούν και μέτρα πρόληψης μιας νέας οικονομικής κρίσης που, υπάρχει ο φόβος ότι, είναι προ των πυλών. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε όμως όλη αυτή η περιπέτεια να οδηγήσει σε νέα καταστροφικά δεδομένα για το άμεσο , τουλάχιστον, μέλλον της ελληνικής οικονομίας και κοινωνίας.
Πρέπει, αντιθέτως, το κλίμα να αντιστραφεί και να είμαστε σε ετοιμότητα ώστε να μη γυρίσουμε πάλι στο σημείο μηδέν.
Είναι ευκαιρία να επανεξετάσουμε τη στρατηγική μας για το περιβάλλον, για την κλιματική αλλαγή, ώστε να προλάβουμε άλλου είδους καταστροφές που μπορεί να προέλθουν μελλοντικά από τη φύση.
Σε συνδυασμό λοιπόν με τη στροφή της οικονομίας σε ένα πράσινο αναπτυξιακό μοντέλο, βασισμένο στις πλουτοπαραγωγικές πηγές του τόπου μας, μπορούμε να συνεργαστούμε με τους Ευρωπαίους εταίρους μας, διεκδικώντας την κατοχύρωση ενός νέου ρόλου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με αποφασιστικότητα, με σχέδιο.
Πρέπει όμως για να γίνει αυτό, να πιστέψουμε στις δυνάμεις μας σαν χώρα, σαν λαός. Να συνειδητοποιήσουμε ότι ζούμε σε μια χώρα ευλογημένη με φυσικό πλούτο όσο λίγες στον κόσμο. Να αντιληφθούμε ότι η ανάπτυξη θα έρθει από μέσα, από την αξιοποίηση των μέσων που η ελληνική γη και η τεχνολογία μας προσφέρουν, από τον τουρισμό, από τις μικρές και μεσαίες ιδιωτικές πρωτοβουλίες που μετατρέπονται σε επιχειρήσεις.
Για να αφήσουμε τελικά μια αισιόδοξη γεύση στους αναγνώστες, ο κορονοϊός αλλά και φυσικά φαινόμενα ανθρωπογενή και μη, που έχουν αλλάξει τον κόσμο τα τελευταία χρόνια, πρέπει τελικά να αποτελούν για όλους μας και ιδίως για εμάς τους πολιτικούς η αφετηρία και όχι το τέλμα. Η αφορμή για επανασύνταξη δυνάμεων, επανεξέταση σχεδίων και στρατηγικών για μια χώρα, περισσότερο ισχυρή, αυτάρκη, με προοπτική, με σεβασμό στον άνθρωπο και στο περιβάλλον.
*Απόστολος Πάνας
Βουλευτής Χαλκιδικής
Κίνημα Αλλαγής