ΚΚΕ (μ-λ): Οι λαοί της Μεσογείου θέλουν ειρήνη, λευτεριά, δουλειά και ανεξαρτησία
Οι λαοί της Μεσογείου θέλουν ειρήνη, λευτεριά, δουλειά και ανεξαρτησία - Οι ιμπεριαλιστές θέλουν τους λαούς θυσία στα βρώμικα παζάρια τους και τα φιλοπόλεμα σχέδιά τους
Ο λαός μας και όλοι οι λαοί της ευρύτερης περιοχής μας ανησυχούν πολύ με τη σοβαρή όξυνση της έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας. Και από τις δύο μεριές του Αιγαίου ο κόσμος της δουλειάς και η νεολαία φοβούνται και απεύχονται το ενδεχόμενο ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ των δύο χωρών. Δεν θέλουν «να σκοτώνονται οι λαοί για τ’ αφέντη το φαΐ»!
Σήμερα, πάνω από όλα, οι λαοί της περιοχής μας πρέπει να υπερασπιστούν την ειρήνη, γιατί δε θα κερδίσουν τίποτα από ένα πόλεμο! Θα τα χάσουν όλα!
Να παλέψουμε με όλες μας τις δυνάμεις για ένα μαζικό αντιπολεμικό κίνημα που –για να είναι αποτελεσματικό– πρέπει να δημιουργήσει δεσμούς με τους γειτονικούς λαούς και να καταγγέλλει:
τη δολοφονική πολιτική των μεγάλων δυνάμεων, των ιμπεριαλιστών.
την τυχοδιωκτική και επικίνδυνη πολιτική των αστικών τάξεων της περιοχής
Ο βρώμικος ρόλος των μεγάλων δυνάμεων
Αυτό που ενεργοποιεί και φουντώνει την όξυνση στα ελληνοτουρκικά δεν είναι άλλο από την ολοένα μεγαλύτερη ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων και αντιθέσεων σε όλη την περιοχή.
Σήμερα, οι ιμπεριαλιστές επιχειρούν το ξαναμοίρασμα του κόσμου. Είναι σε εξέλιξη ένας «πόλεμος όλων εναντίων όλων». Τα Βαλκάνια, η Μέση Ανατολή και η Ανατολική Μεσόγειος έχουν βρεθεί στο μάτι του κυκλώνα των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών.
Κυριαρχεί η αντιπαράθεση ΗΠΑ-Ρωσίας, με φανερή την επιδίωξη των ΗΠΑ να απωθήσουν τον βασικό τους ανταγωνιστή από Μέση Ανατολή, Βαλκάνια και Ανατολική Μεσόγειο. Στιγμιότυπα αυτής της αντιπαράθεσης είναι ο βρώμικος πόλεμος στη Συρία, η ονομασία της Βόρειας Μακεδονίας, αλλά και το ενεργειακό ζήτημα στην περιοχή που ανακινήθηκε κυρίως από τις ΗΠΑ στα πλαίσια της λεγόμενης ενεργειακής απεξάρτησης της ευρωπαϊκής ηπείρου από τη Ρωσία. Παράλληλα, η αμερικάνικη πολιτική στριμώχνει τις ιδιαίτερες επιδιώξεις των αντιτιθεμένων Ευρωπαίων ιμπεριαλιστών αλλά και τις φιλόδοξες παρεμβάσεις της Κίνας.
Σε αυτό το καυτό περιβάλλον οι ιμπεριαλιστές προσπαθούν να αξιοποιήσουν τα όποια ερείσματα έχουν στις εξαρτημένες (από αυτούς) αστικές τάξεις των χωρών της ευρύτερης περιοχής μας, να δημιουργήσουν δυνατότητες παρέμβασης όπου δεν έχουν. Έτσι, εκμεταλλεύονται πραγματικές αντιθέσεις, δημιουργούν και υποδαυλίζουν εντάσεις, για να μπορούν να αλωνίζουν σε θάλασσες και σε στεριές. Οι ιμπεριαλιστές είναι οι ηθικοί αυτουργοί των θερμών επεισοδίων Ελλάδας-Τουρκίας.
Οι εξαρτημένες αστικές τάξεις Ελλάδας-Τουρκίας παίζουν με τη φωτιά
Οι επεμβάσεις και οι αντιθέσεις των ισχυρών (ΗΠΑ, Ρωσία, Γερμανία, Γαλλία, Κίνα) αποτελούν το έδαφος και το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι δύο αστικές τάξεις θεωρούν ότι έχουν την «ευκαιρία» ή την ανάγκη να προβάλουν τα θέλω τους, τις αντιδραστικές τους επιθυμίες. Να αιτηθούν, να διεκδικήσουν, να ζητιανέψουν από τους ιμπεριαλιστές-«προστάτες» ρόλους και θέσεις στην περιοχή, η κάθε μία σε βάρος της άλλης, σαν αντάλλαγμα των υπηρεσιών τους.
Επικαλούνται και «ερμηνεύουν» εκείνα τα αποσπάσματα του λεγόμενου Διεθνούς Δικαίου κατά πώς βολεύει τους τυχοδιωκτισμούς τους και τις όποιες φιλοδοξίες τους. Από τη μια, η αστική τάξη της Ελλάδας, με την πολιτική της επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια, που μετατρέπει το Αιγαίο σε κλειστή ελληνική λίμνη, και από την άλλη, η αστική τάξη της Τουρκίας που θεωρεί την επέκταση των χωρικών υδάτων της Ελλάδας αιτία πολέμου (casus belli) και που με την πολιτική της «Γαλάζιας Πατρίδας» θεωρεί (εκτός των άλλων) ότι ο διαμοιρασμός της υφαλοκρηπίδας της Ανατολικής Μεσογείου πρέπει να γίνει μόνο μεταξύ των χωρών που έχουν ηπειρωτικές ακτές και πως τα ελληνικά νησιά έχουν μόνο χωρικά ύδατα. Και οι δύο παίζουν κυριολεκτικά με τη φωτιά.
Όμως, στο ήδη πολύ φορτωμένο κουβάρι του αντιδραστικού ελληνοτουρκικού ανταγωνισμού προστέθηκαν κι άλλες επιπλοκές, κι άλλοι ανταγωνισμοί, αυτή τη φορά στο όνομα των ΑΟΖ.
Οι επικυρίαρχοι ιμπεριαλιστές έχουν κάθε συμφέρον και κάθε λόγο να προωθούν το «δίκαιο των ΑΟΖ» που οικοπεδοποιεί θαλάσσιες περιοχές και τους επιτρέπει με τις πολυεθνικές τους να εκμεταλλευτούν ορυκτό υποθαλάσσιο πλούτο που δεν τους ανήκει. Και οι εξαρτημένες αστικές τάξεις είναι τόσο τυχοδιωκτικές που θεωρούν ότι αν εμπλακούν σε ανταγωνισμούς με γειτονικές χώρες θα επεκτείνουν την «κυριαρχία» τους έξω από τα σύνορα των χωρών «τους».
Έτσι, την περίοδο της ρωσοτουρκικής προσέγγισης στην Συρία η τουρκική διακήρυξη της «γαλάζιας πατρίδας» αμφισβητήθηκε από την αμερικανόπνευστη συμφωνία Ελλάδας-Κύπρου-Αίγυπτου-Ισραήλ και την υπογραφή για τον αγωγό EastMed. Αυτά με τη σειρά τους αμφισβητήθηκαν από το τουρκολιβυκό σύμφωνο, που κι αυτό αμφισβητήθηκε από το ελληνοαιγυπτιακό σύμφωνο, που το αμφισβήτησε η τουρκική NAVTEX και η έξοδος του Oruc Reis. Ακολουθεί η πρόταση επέκτασης στο Ιόνιο των ελληνικών χωρικών υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια.
Και το επικίνδυνο γαϊτανάκι υπό την εποπτεία των ιμπεριαλιστών συνεχίζεται…! Η δήθεν πυροσβεστική παρέμβαση των ιμπεριαλιστών (και με την παρουσία αεροπλανοφόρων!) δεν επιδιώκει τακτοποίηση των αντιθέσεων των υποτακτικών τους. Για τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις οι ανοιχτές πληγές και διαμάχες αποτελούν μοχλούς ελέγχου και κάθε είδους παρεμβάσεων στις δύο χώρες και σε όλη την περιοχή.
Συνεπώς, το ζήτημα θα παρατείνεται και θα αναπαράγεται σε μια «ισορροπία τρόμου». Θα αναπαράγεται μια κατάσταση στην οποία ολοένα και περισσότερο θα ενισχύεται ο ρόλος των αμερικανοΝΑΤΟϊκών στις δύο χώρες και στην περιοχή, και θα είναι διαρκώς ανοιχτό το ενδεχόμενο θερμών επεισοδίων με όσα αυτά σημαίνουν και για τους δύο λαούς και για όλη την περιοχή.
Το αφήγημα της ελληνικής αστικής τάξης για την ανάγκη «εθνικής ομοψυχίας» απέναντι στον «τουρκικό επεκτατισμό» είναι η προσπάθειά της να μπλέξει το λαό μας στα δικά της αδιέξοδα και ανεκπλήρωτους πόθους στις σχέσεις της με τους ιμπεριαλιστές πάτρωνές της.
Τα κηρύγματα μίσους, μισαλλοδοξίας, αλυτρωτισμού και εθνικισμού των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας απομακρύνουν την ειρήνη.
Το ΚΚΕ(μ-λ) θεωρεί κορυφαίας σημασίας την υπόθεση της αποτροπής ενός άδικου πόλεμου μεταξύ των δύο λαών.
Να παλέψουμε να συγκροτηθεί ένα αντιπολεμικό κίνημα με αντιιμπεριαλιστικά χαρακτηριστικά, που θα θέσει την ανάγκη του ξεπετάγματος από όλη την περιοχή των φονιάδων των λαών – των ιμπεριαλιστών. Αυτό πρέπει να είναι υπόθεση κοινής πάλης, του μετώπου των λαών που απαιτείται να συγκροτηθεί σε μια τέτοια κατεύθυνση.
Πρέπει να παλέψουμε για να κατακτηθεί ευρύτερα το ότι σε αυτή την υπόθεση όχι μόνο δεν θα «πάμε μαζί» η αστική τάξη και ο λαός, αλλά ότι η ντόπια αστική τάξη –όπως και όλες οι αστικές τάξεις της περιοχής– είναι στήριγμα και όργανο της ιμπεριαλιστικής επικυριαρχίας, είναι απέναντι στο λαό και εχθρός του λαού.
Γι’ αυτό, η υπόθεση της πάλης ενάντια στον πόλεμο, είναι υπόθεση της πάλης της εργατικής τάξης και του λαού, μαζί και δίπλα με την πάλη για ζωή με δικαιώματα, για ειρήνη, ανεξαρτησία και σοσιαλισμό.
01.09.2020
