Σκαρφαλωμένο σε μια καταπράσινη λοφοπλαγιά στο Ellidaey, ένα λευκό σπίτι φαντάζει τόσο συγκλονιστικό, που έχει πυροδοτήσει διάφορες ιστορίες –η μια πιο τρελή από την άλλη– που επιχειρούν να εξηγήσουν τη μοναχική ύπαρξή του.
Το Elliðaey είναι ένα μικρό, ακατοίκητο νησί νότια της Ισλανδίας. Είναι το πιο βορειοανατολικό από το Vestmannaeyjar, ένα αρχιπέλαγος που αποτελείται από 15 έως 18 νησιά και διάφορους μικρότερους βράχους.
Στη διάρκεια του 18ου και του 19ου αιώνα στο νησί Ellidaey κατοικούσαν σε μικρές καλύβες πέντε οικογένειες, που ασχολούνταν σχεδόν αποκλειστικά με το ψάρεμα και την κτηνοτροφία.
Τη δεκαετία του 1930, ωστόσο, οι εναπομείναντες κάτοικοι του νησιού μάζεψαν τα υπάρχοντά τους και μετακόμισαν στην Ισλανδία αναζητώντας μια καλύτερη ζωή. Έκτοτε το νησί έχει εγκαταλειφθεί πλήρως και μαζί μ’ αυτό και το "πιο μοναχικό σπίτι" του κόσμου.
Στην πραγματικότητα το λευκό σπίτι είναι ουσιαστικά ένας ξενώνας που έχτισε ο κυνηγετικός σύλλογος του Ellidaey στο νησί, όπου έχουν βρει καταφύγιο σμήνη σπάνιων θαλασσοπουλιών –οι φρατέρκουλες, που τρέφονται με τα ψάρια που αφθονούν στη γύρω θαλάσσια περιοχή.
Έτσι, ο σύλλογος έχτισε το κατάλυμα για να μπορούν να μένουν εκεί τα μέλη του στη διάρκεια της κυνηγετικής περιόδου. Το σπίτι διαθέτει μάλιστα και μια σάουνα, που τροφοδοτείται με νερά από ένα σύστημα συλλογής βρόχινων υδάτων.
Όμως, όσο ειδυλλιακό κι αν φαντάζει στη μέση του πουθενά, το κατάλυμα αυτό έχει και τα μειονεκτήματά του, αφού δεν υπάρχει ηλεκτρικό ρεύμα, πόσιμο νερό ή υδραυλικές εγκαταστάσεις. Από την άλλη το "μοναχικότερο σπίτι του κόσμου" προσφέρει στους επισκέπτες του απόλυτη ηρεμία και μια φανταστική θέα στο εκπληκτικό τοπίο της περιοχής.
Το απόμερο νησί έχει κηρυχθεί συν τοις άλλοις και προστατευόμενη περιοχή, αφού αποτελεί καταφύγιο όχι μόνον για τις φρατέρκουλες, αλλά και για τους θαλασσοβάτες κι άλλα σπάνια θαλασσοπούλια.